Uprawa
Uprawiamy je w większym, co najmniej metrowym akwarium z niezbyt wysokie stany wody wraz z rybami przyziemnymi (Corydoras, Loricaria, ...) i spokojnymi, odpowiednio dużymi rybami ich obszaru ( Eirmotus spp., Danio spp., Oryzjasz spp.). Ryby mają bardzo spokojny i wesoły charakter. Akwarium powinno znajdować się w cichym miejscu, aby nie bać się nagłych zmian w otoczeniu. Na powierzchni powinny znajdować się rośliny pływające lub rośliny, których liście sięgają powierzchni (Ceratophyllum demersum). Lubią czystą i miękką wodę, najlepiej lekko zabarwioną. Zalecany filtr torfowy. Większość czasu spędzają tuż pod powierzchnią wody, gdzie polują na zdobycz. Często wyskakują z wody, dlatego dbamy o to, aby akwarium było odpowiednio przykryte bez otwartych przestrzeni. Przepływ wody powinien być średnio silny. Hodujemy jednego samca na 3 samice w mniejszym akwarium, aw większym co najmniej 6 ryb w połączeniu z innymi rybami, jest to wysoce zalecane, ponieważ ryby czują się bezpieczniej, a skłonność samców do agresji i nerwowości ustępuje. Ryby są podatne na urazy żuchwy.
Jeśli akwarium jest dostatecznie obszerne i zarośnięte, możemy mieć razem więcej samców.
Woda podczas wymiany powinna być dokładnie taka sama jak w akwarium, odchylenia są trudne do tolerowania przez ryby. Identyczna twardość, pH i temperatura, zapewniamy wodę bogatą w tlen.
Ryba odpowiednia tylko dla znakomitych koneserów akwarystyki.
Żywność
Prawie wyłącznie żywy pokarm, aby przyzwyczaić się do zamrożonych larw, pokarm należy trzymać na powierzchni wody.
(pchły wodne, mikrorobaki, mrówki, komary, ...)
Są powolnymi jedzącymi, upewnijmy się, że nie mamy ich razem z innymi „chciwymi” rybami, aby nie zjadały swojego jedzenia.
Reprodukcja
Ryby są żyworodne. Zobacz opis rodziny, niewiele wiadomo o gatunku pod względem reprodukcji.
Cechy
Bardzo rzadkie ryby w akwarystyce (większość jest dzika lub złowiona na wolności). Obie płcie mają podstawowy kolor szary z niebieskim odcieniem, a przez dolną szczękę aż do korzenia ogonowego u samca widoczne są dwie czerwone poziome linie, u samic tylko jedną. Płetwy grzbietowa i ogonowa są znacznie większe niż inne gatunki z rodzaju. Płetwy są prześwitujące z pomarańczową obwódką. Ciało jest długie i cienkie, dolna szczęka dość długa i szczególnie zakrzywiona, co jest jedną z cech charakterystycznych tego gatunku. Płetwy grzbietowa i odbytowa są cofnięte i prawie dotykają ogona.
Przykład siedliska gatunku